Olmadı, yazık oldu

Muhteşem bir akşam sanki mahşer yeri. Sıcak bir ağustos akşamı. Çoluk, çocuk, yaşlısı, genci... Herkes Timsah Arena’da. Önce şehitlerimizi andık, Gazilerimize hak ettiği değeri verdik.
Her yer Kırmızı Beyaz. Coşku ve heyecan dorukta.
Biraz sonra sanki Timsahlar final maçına çıkacak. Yani tribünler 10 numara. Ya sahanın içi? Batalla, Aziz Behic, Del Valle... 
Yeşil Beyazlı oyuncuları ara ki bulasın. Bir takım bir haftada bu kadar mı değişir?
Tamam, Adana’da belki çok iyi oynamadılar. Ama çok iyi koşmuşlar ve çok iyi yardımlaşmışlardı. Ama bakıyorsun Başakşehir karşısında aciz kaldılar.
İlk 45 dakikada tek pozisyon; Sercan kafayı vursa gol ama korkuyor.
Rakip oyunsal ve pozisyon zenginliğinde ezici üstünlük kurmuş. Golü de atmış.
Tribündeki herkes ikinci devre bir mucize bekliyor.
Hamza hoca Joshua’yı oyuna sürüp, iki kanadı da hareketlendirmek istiyor. Zaten Del Valle işini yapan isim.
Bu doğru hamleye yanlış bir tercih yapıp, Necid’i çıkartıp Sercan’ı santrfora sürünce içimden ‘Eyvah’ dedim olmaz.
Ama yine Sercan kafayı auta atmasa belki bu kadar kötü oynadığımız oyundan bir puan çıkarabilirdik.
Ama olmadı, yazık oldu.
Ne güzel taraftar takımına sahip çıkmış, tribünlere koşmuştu. 
Olmadı, yazık oldu.
Rakip; helal olsun Abdullah Avcı’ya. Yıllarca ekti, şimdi topluyor.