Bu galibiyetin bir tuzu eksikti

Bu sezon Bursaspor'u tanımak mümkün değil.
Günü güne uymuyor. Her maçta herkesin azını açıkta bırakabiliyor.
Kemal Sunal'ın "İyi Aile Çocuğu" filmini herkes hatırlıyordur. İki tipleme canlandıran Sunal, birisinde iyi aile çocuğu diğerinde ise kabadayıdır. Ancak bundan kimsenin haberi olmayınca işler de karışır.
Tıpki Bursaspor gibi…
Yeşil Beyazlılar bazen öyle bir futbol oynuyor ki pozisyona dahi giremiyor, bazen de sanki rakiplerine kabadayı kesiliyor ve adeta sahadan siliyor.
Bu yıl bu senaryoyu onlarca kez yaşadık.
Umarım Süper Finaller ve Türkiye Kupası'ndaki kalan maçlarımızda Timsah'ı her zaman kabadayı rolünde görürüz.
***
Şükrü Saracoğlu, Şükrü Saracoğlu olalı böyle bir taraftar görmemiştir herhalde.
Tamamen organize olmuş, takıma müthiş bir destek sağlayan Yeşil Beyaz sevdalıları...
Sivasspor'u destekleyenler ise tam bir olay…
Rakip takımın tribünleri maç öncesi gezme fırsatı buldum ve gözlerine inanamadım.
Arkadaşlarıma "Biz hangi takımla oynuyoruz?" sorusunu sormak zorunda kaldım.
Çünkü Sivasspor'un Kırmızı Beyaz renklerinden çok, "Sarı Lacivert, Sarı Kırmızı, Siyah Beyaz" renklere şahit oldum.
Şaşırmamak elde değil.
Ancak bu görüntü Bursaspor'un bir kez daha ne kadar büyük takım olduğu ispatlanmış oldu.
***
Bursaspor’un, sezon içinde iki maçta da yenemediği rakibini bozguna uğratması statta adeta bayram havası yaşattı.
O kadar güzel bir galibiyetti ki, 'Bu zaferin neyi eksik' derken, yukarıdan sahaya bir tuz düştü.
Şaka gibi bir durum.
Yeşil Beyazlı taraftarlar maçın genelindeki görüntü gibi karşılaşmanın tadı-tuzu-biberi oldular ve olmaya da devam edecekler.